Na twee rustige vluchten en 18 uur na ons vertrek vanaf Amsterdam, zijn we aangekomen op een wat verlaten luchthaven van Panama. Hierboven zie je de skyline van New York, waar we niet meer dan dat van hebben kunnen zien.
We hadden in principe geregeld dat we in Panama opgehaald zouden worden door de eigenaar van het hostel dat we hadden geboekt. Maar "in principe" betekent dat we er zelf eigenlijk ook niet op hadden gerekend dat dat goed zou gaan. En er stond natuurlijk ook niemand. We hadden wel een telefoonnummer, maar we hadden berekend dat het economischer was om ter plekke dan maar een taxi te nemen, dan om te gaan bellen en vervolgens te wachten op onze chauffeur. De taxichauffeurs wilden ons eerst niet meenemen, want ze hadden geen idee waar dat hostel van ons zou moeten zijn. Op zich was dat al een eerste signaal dat we misschien niet helemaal het beste hostel van Panama hadden gekozen. Toen we eenmaal hadden aangetoond met een kaartje en een uitgeprinte email dat het hostel echt wel bestaat, wilden ze ons ineens wel meenemen. We vroegen nog of de chauffeur echt wel wist waar hij moest zijn. " Jaja", zei hij, en " jaaaaja...." dachten wij. Maar onze tassen stonden al op de bijrijdersstoel voor we het wisten (achterin paste niet, want daar stond zijn driedubbele boomboxset, wat hier normaal blijkt te zijn en die heeeeeeel hard kunnen) en weg waren we. Al snel bleek de chauffeur het inderdaad niet te weten en na wat aandringen wilde hij wel even bellen met de eigenaar van het hostel. Uiteindelijk draaiden we steeds verder een buitenwijk in, geen verlichting meer in de straten en ineens stond er een mannetje, die zich voorstelde als de eigenaar. Hij blijkt gewoon een kamertje in zijn eigen huis te verhuren en als je goed kijkt, hangt er inderdaad een bordje op de muur met de naam van het hostel. Qua locatie was het normaal niet onze eerste keuze geweest, maar het is niet vies, of relatief schoon, en de mensen zijn hartstikke vriendelijk. En op het tijdstip van aankomst hadden we sowieso niet zoveel keus meer.
Dit is dus ons verblijf voor twee dagen, veilig achter allerlei traliewerk en ijzeren deuren...
Verder is het hier heerlijk warm (30 graden dag en nacht) en natuurlijk ook lekker vochtig. Als het waait is het wel te doen, zonder wind is het sauna-effect groot.
En daar is 'ie weer: de widowmaker!
Boven en onder: het uitzicht vanuit het hostel op onze bruisende straat met her en der kapotte auto's langs de kant.
Zondag 6 september zijn we naar het Panama kanaal gegaan, bij Miraflores. De eerste boot die er doorheen kwam was toevallig ook nog uit Rotterdam. Het was wel grappig om te zien hoe dat werkt met die sluizen. En de man, die uitleg gaf door een microfoon, wist het allemaal leuk te brengen. "And now the moment you've all been waiting for..."
Maandag 7 september vertrekken we om 15:00 uur 's middags naar Bocas del Toro. We zijn heel benieuwd of het hostel dat we daar vanuit Nederland hebben geboekt wel ongeveer klopt met de beschrijving en de foto's. En we kijken heel erg uit naar het strand en de zee en de natuur. Want wat we van de natuur in de omgeving zien, de heuvels met jungle, palmen en bananenbomen, is de eerste indruk van Panama dat het wel een erg mooi land is.