Toen we toch bij Quepos waren, besloten we toch ook maar een dagje naar Parque Nacional Manuel Antonio te gaan. Die wilden we eigenlijk overslaan, omdat het belachelijk toeristisch scheen te zijn, je moest er in de rij staan om binnen te komen en iedereen zou zo aan het schreeuwen zijn dat je toch geen dieren ziet. Maar, het is regenseizoen, en het lijkt op veel plaatsen best rustig te zijn met toeristen. In sommige delen van het land sluiten accomodaties zelfs voor een maand, omdat er toch niemand komt. En daarbij kregen we een goed aanbod om met een gids door het park te lopen, waar we geen nee tegen konden zeggen.

Uiteindelijk bleek het toch wel een heel mooi park te zijn. Wel heel toeristisch inderdaad, maar ondanks dat hebben we wel veel dieren gezien, ook dankzij onze gids met zijn arendsoog en telescoop.

We hebben behoorlijk wat luiaarden gezien. Het had de hele nacht en een deel van de ochtend geregend, dus sommigen waren een beetje zielige, natte, harige hoopjes.  

We hebben nog steeds geen krokodillen hier gezien, maar wel weer kaaimannen.

Dit zijn een hele hoop killerbees bij elkaar. Gelukkig zaten ze hoog in een boom en bleven ze daar.

Meneer wasbeer was er ook.

Deze Noord-Amerikaanse en West-Europese diersoort was makkelijk te spotten. Erg grappig om in hordes iedereen te zien wijzen en hun camera te zien richten.

We hebben ook de vierde apensoort van Costa Rica gezien, de squirrel monkey. Ze waren vooral heel beweeglijk en snel.

En natuurlijk kwam ook de capucijneraap weer even zijn fotogenieke gezicht laten zien.

Weer een artistieke kiek van Yvonne.

De schildpadrots.

Voor 25 september hebben we privé-vervoer geregeld naar Sierpe. Vanaf daar gaan we met een bootje naar Bahia Drake, op het schiereiland Osa. Daar gaan we het nationale park Corcovado van dichtbij bekijken en snorkelen bij Isla Caño. We zitten in principe in een hutje in de middle of nowhere en blijven daar minimaal vier dagen, misschien langer, als het bevalt en afhankelijk van het weer.