Omdat we niet de laatste dagen een beetje in het hotel wilden hangen, hebben we gezorgd voor een spetterende afsluiting van onze reis, met twee superleuke tours. De eerste was op 7 oktober en duurde maar liefst 13 uur. Het was een "3-in-1 regenwoud avontuur", waarbij we het regenwoud op drie manieren gingen bekijken: vanaf het water, vanaf de grond en vanuit de lucht. We gingen naar Parque Nacional Braulio Carrillo, waar we allereerst een boottochtje over een rivier maakten. Onderweg kwamen we weer veel beestjes tegen, zoals deze mooie basilisk.

Vleermuizen kwamen we ook tegen en hadden we nog niet eerder van zo dichtbij kunnen bekijken.

Voor het eerst deze reis kwamen we ook een wilde moerasschildpad tegen en hij was nog groot ook.

Ook de brulapen waren weer aanwezig.

En deze vriendelijk glimlachende kaaiman was ook niet klein.

In tegenstelling tot deze kikker, die we na de boottocht tegenkwamen in Selva Verde, een klein privé-reservaat.

Deze enorme mieren heten de bullet-ants, omdat ze groot zijn als kogels, maar ook hun steek schijnt te voelen alsof er urenlang met een hamer op je huid wordt getimmerd. Dat kunnen we gelukkig niet uit eigen ervaring vertellen.

Vervolgens hebben we met de "aerial rainforest tram", een soort kabelbaan met karretjes zoals deze, een uur rondgezoefd op verschillende hoogtes. We hebben onderweg nauwelijks dieren gezien, maar het was wel een heel ontspannend tochtje en ook leuk om de bomen eens van boven te zien (zonder dat je daarvoor over een eng loopbruggetje hoeft te lopen).

De uitstekende bomen heten "broccoli-bomen", vanwege hun vorm.

Na de tram kregen we nog een rondleiding door het bijbehorende park, waar deze luiaard rondhing.

Deze vogels zijn een soort kleine toekans en heten de collared aracari.

Uiteraard zijn hier ook een boel fotogenieke bloemen te vinden, waarvan we dit toch wel de mooiste vinden.

Op 8 oktober zijn we weer vroeg opgestaan, om bij openingstijd in Parque Nacional Volcan Poás te zijn. Omdat wij weer eens te goed wisten wat we wel en niet wilden en ons wensen- en eisenpakket daardoor niet in een reguliere tour te passen was, moesten we dit met een privétour doen. De reguliere tour vertrekt namelijk later, waardoor de kans dat de vulkaan alweer in de wolken zit te groot is. Daarnaast is er dan weinig tijd om bij de krater te kijken. Verder zat er een rondleiding over een koffieplantage bij, waar wij niet op zaten te wachten. In plaats daarvan wilden wij alleen een combinatie met de La Paz Waterfall gardens, die redelijk in de buurt liggen.

Dus we vertrokken om 7 uur in een stralend blauwe lucht naar de vulkaan. Op de foto hierboven is hij te zien, achter alle koffieplantages.

Maar ook al waren we de eersten in het park, toch was dit ons uitzicht op de krater bij aankomst. Het goeie nieuws was dat het heel hard waaide (en minder goed nieuws was dat het daardoor echt guur Nederlandse-herfst-achtig koud was), waardoor de kans erin zat dat als we even wachtten dat de wolken weg zouden waaien en we wel zicht zouden krijgen. En dat gebeurde inderdaad.

Het was heel afwisselend bewolkt en dan trok het weer heel even open. De krater was heel indrukwekkend om te zien, vooral met de stoom die hij uitstoot naast het kratermeer (dat is de witte wolk die je steeds in het midden van de krater ziet). Eigenlijk meer indrukwekkend en mooier dan op de foto vast te leggen is.

We zijn ook naar de tweede krater gelopen, die niet meer actief is en gevuld is met een kratermeer. Ook deze lag wisselend in de wolken en weer open, maar was wat saaier om te zien.

Na de vulkaan zijn we naar Catarata La Paz gegaan, waar ook een soort kleine dierentuin bij is. Daar is onder andere de toekansoort te zien, die wij niet in het wild hebben kunnen vinden, namelijk die met de gekleurde snavel. Je kunt de voliere inlopen en ze van dichtbij bekijken. Dan lijken het net van die pluche aaibare knuffels, echt leuk om te zien.

Hoewel hij er een beetje gehavend uitziet, hebben we ook eindelijk de blauwe vlinder kunnen vastleggen. Er vlogen een heleboel rond, zowel binnen als buiten, net allemaal kleine blauwe elfjes.

Deze goed gecamoufleerde bidsprinkhaan was bezig aan een suïcidale missie op een vleesetende plant.

Zoals de naam al doet vermoeden zijn in dit park ook watervallen te vinden. Alleen is er in januari 2009 een heftige aardbeving hier geweest, waardoor het halve park en de omgeving er omheen flink verwoest is. Duizenden mensen zijn nog steeds dakloos en leven in een noodhutje op een voetbalveld. Het is wel heel treurig om hier rond te rijden en allemaal ingestorte huizen en wegen te zien. Ze zijn hard bezig om alles weer te herstellen, maar dat gaat nog wel een tijdje duren.

In het park zijn drie van de vijf watervallen niet meer te bezichtigen. Één is gewoon in de grond verdwenen en twee zijn onbereikbaar geworden. Hierboven is een beetje te zien hoe hele stukken grond zijn weggevaagd, hier liep ooit een pad en een brug, zoals hieronder te zien is. Dat lijken best stevige bruggen te zijn, dus het is wel bizar om je voor te stellen hoe heftig die aardbeving is geweest.

Gelukkig zijn er nog twee watervallen wel te zien en die zijn dan ook heel mooi. Zoals op de foto hierboven te zien is, komt het water ook op verschillende plekken uit de rotsen lopen, omdat er gewoon heel erg veel water is.

En met deze twee superleuke dagen sluiten we onze reis in stijl af. Op dit moment kunnen we niet veel meer doen dan de tas inpakken en dan moeten we alweer het vliegtuig in. Zoals altijd hebben we ons weer erg goed vermaakt. Costa Rica is een erg mooi land en als je graag in de natuur bent, dan kunnen we geen beter land bedenken om naartoe te gaan. Als we ooit terug gaan, dan zouden we wel zelf een auto huren, omdat je dan meer vrijheid en onafhankelijkheid hebt en het is hier vrij normaal om te doen. In San José zelf kun je beter niet zelf rijden, tenzij je echt stalen zenuwen hebt. En ook op sommige andere plekken moet je wel een beetje haar op je tanden hebben om je in het verkeer te durven begeven, maar dat went vanzelf. Het openbaar vervoer is niet al te best geregeld en al die tours en taxi's kost veel geld. Maar voor nu hebben we ons daarmee ook prima weten te redden en zijn we aan 1 stuk door op mooie plekken geweest.

Iedereen natuurlijk bedankt voor alle berichtjes en mailtjes, leuk om te zien dat mensen ons volgen en onze foto's bekijken. En zoals iedereen hier overal zegt: "Pura vida!"