Op 16 september hebben we ons mooie huisje in Cahuita verlaten en zijn we op weg gegaan naar Tortuguero. De reis daar naartoe was langer (4 uur lang op een boot) en vermoeiender en minder indrukwekkend dan we hadden gedacht. We hebben onderweg maar een paar beestjes gezien, zoals hieronder.

Toen we aankwamen bij Tortuguero werden we afgezet bij een gids, die door het tourbureau in Cahuita was aangeraden. Het tourbureau leek heel geloofwaardig, de mensen daar waren heel vriendelijk en behulpzaam, dus we vertrouwden er wel op dat die gids ook oke zou zijn. Maar toen we aankwamen kwam de walm van alcohol en lichaamsgeuren al op ons af en aan zijn ogen te zien was het niet toevallig een warme dag en had hij niet toevallig 1 biertje gedronken. Dus we hebben ons vriendelijk maar snel uit de voeten gemaakt bij die kerel en zijn zelf maar in het dorpje gaan kijken.

Daar zag de meeste accomodatie er niet al te aantrekkelijk uit en werden we meteen al benaderd door een gids, die ons aan een hotelkamer hielp en tours aansmeerde. In eerste instantie waren we wat wantrouwig, want we kennen dat met die mannetjes hier, dan moet je ineens voor allerlei geboden diensten betalen. Maar deze bleek echt heel aardig en was er niet op uit om ons op te lichten. Hij heeft ons begeleid bij een tour door de kanalen van Tortuguero en op de terugweg vanuit Tortuguero. Hij wist heel veel over de dieren en omgeving en praatte maar al te graag en trots over zijn land.

Tortuguero zelf was toch wel één van de meest toeristische dorpen die we op onze reizen zijn tegengekomen. Met bootladingen vol komen vooral Amerikanen en Spanjaarden hier naartoe om de vele souvenirsshops te bekijken en leeg te kopen aan prullaria. Het hele dorp is gewoon opgezet voor de toeristen en was daardoor een plaats waar wij zo snel mogelijk weer weg wilden.

Dat er veel toeristen kwamen bleek vooral bij de boottours in de ochtend, als de grotere all-inclusive resorts hun gasten rondtouren. Op de foto hieronder is daar een kleine indruk van te zien. Ook de inhoud van die tour viel ons wat tegen, maar dat komt waarschijnlijk omdat we al te verwend zijn door alle andere mooie dingen die we in andere landen hebben gezien. Mensen die voor het eerst op reis waren, waren wel onder de indruk. Wij hadden wel 1 van de leukere tours gekozen, doordat wij een leuke gids hadden en net wat andere dingen bekeken dan de meesten.

Na de boottour zijn we op 17 september zelf gaan lopen in het nationale park. Daar moest een goed aangegeven pad zijn van twee kilometer. Het was ons eigenlijk afgeraden om er te gaan lopen, want het zou al zo vaak gelopen zijn door toeristen, dat er geen dier meer te vinden was. Dus met dat idee liepen we er ook rond, we gaan vast niks zien. We hadden niet eens ons fototoestel bij de hand, toen we ineens toch allerlei leuke dieren tegenkwamen. Alleen bleken we ook niet op dat 2 kilometer pad te lopen, want die was gewoon niet te vinden. In plaats daarvan hebben we kilometers en kilometers langs de kust gelopen, tot we er toch wel redelijk van overtuigd waren dat het pad echt niet meer rond ging lopen en niet meer terug zou gaan naar het begin. Toen moesten we dus het hele eind weer teruglopen....

Voor de liefhebbers nog wat foto´s van apen, dit keer de spidermonkey, oftewel slingeraap. Ze zouden heel bang moeten zijn en niet van mensen houden, maar naar ons kwamen ze gewoon nieuwsgierig kijken.

De toekan zou ook moeilijk te vinden moeten zijn, maar wij zagen er gewoon drie voor onze neus zitten. Deze soort is de ¨chestnut toecan¨. We gaan nog op zoek naar een tweede variant, die meer kleur in zijn snavel zou moeten hebben.

Natuurlijk zijn we diezelfde avond ook op schildpaddentour gegaan. Helaas kunnen we daarvan geen fotomateriaal aanleveren als bewijs, want het is streng verboden om te fotograferen. Als je het toch doet, wordt je groep het park uitgegooid, je gids verliest zijn licensie en jij krijgt een boete van 1000 dollar. Dus we hebben het er maar niet op gewaagd. We hebben ze wel gezien, vijf stuks groene zeeschildpadden, op hele korte afstand van elkaar. We mochten maar heel kort blijven, maar het was wel heel indrukwekkend. Ze waren groter dan we hadden gedacht en het is een bijzonder gezicht om ze eieren te zien leggen. Als ze de eieren gaan camoufleren met zand, dan graven ze enorme kuilen. En uiteindelijk schrijden ze langzaam terug naar zee.